Rozdział1: Nie, to nie! Bez łaski!

-Nie wiem, 30, albo 40 dolców! Niewiem, no ale obiecałeś, Ben!

-Nie pojadę na żaden koncert jakiegoś małolata!

-Ale Benny, obiecałeś!!!-nie dawałam za wygraną.

-Słuchaj Eli, nie będę wydawał tysięcy bo ty tak chcesz...

-Ale ja KOCHAM Justina!

-Elizabeth, nie!-czemu mój własny brat jest taki uparty?!

-OSIOŁ!-wrzasnęłam i odwróciłam się na pięcie by iść do pokoju.

widział że jestem bliska płaczu.

-DOBRA!-usłyszałam za plecami-dzwoń do tej Cornelii i zamów bilety, masz rację, ,usimy się gdzieś wyrwać...

stanęłam jak wryta.

Kiedy zamawiałam bilety przez neta, zadzwonił domofon.

poderwałam się z krzesła, ale Ben był szybszy.

-Hallo...?-powiedział do słuchawki.

-dziędobry, czym zastałam Alexandrę...?-cienki głosik wymówił karzde słowo powoli i dokładnie.

-zastałaś, ale się na dworze, właź do góry mała...

-Cornelia...-to nie było pytanie, ale stwierdzenie.

Ben ma prawie 18 lat, ale czasem zachowóje się jakby miał z 13 tak jak ja i Corni, albo gorzej... jak młodsza siostra Corneli-11-letnia Reywen!

Gdy weszła na górę okazało się że to nie ona-tylko one- za Cornelią jak zwykle ciągnie się Reywen.

-Moja Eli-Meli...-Corny podeszła i przytuliła mnie.

czasem zachowuje sie jak moja mama, a starsza jest tylko o 2 miesiące!

-Jedziemy drugiego na Biebera!!!-wykrzyknęłam jej prosto w twarz.

-co?przeciez mmasz kare na Biebera!

moja kuzynka uwielbiała mi dawac kary na byle co.

byle tylko zachowywac sie doroślej.

-plose...-zaczęłam się piescić.

-no, nie wiem, nie wiem...drugiego to będzie...piątek...a szkoła?

-Fajnie że jedziemy, uwielbiam Justina Biebera! a ja...-zaczęł cedzić Reywen.

-A kto powiedział że ty jedziesz?-wypaliłam-tak dla zgrywy.

-Ale ja... myślałam...jeśli Corny...-wyjąkała

-ona tak tylko gada Rey-Cornelia uratowała sytuację.

-ja napiszę usprawiedliwienia, chodzicie do różnych szkół więc problemu nie ma.-zaproponował Ben i wyszedł z pokoju.

-SUPER!-wrzasnęłam.

-co jest takie super?-moja mama otrząsneła się wyglądając zza laptopa.

ona pisze książki, a jak pisze to zapada w trans, i nie mozna jej wtedy od tego oderwać.

-Ben w piątek zabiera nas na kacert!

-Słucham?!-zdziwiła się

-Mówiłaś że jak Ben da się namówić to będe mogła!

-Dobrze, już dobrze...to jdcie.ale...na ile?

-na 2 tygodnie, już pozałatwiane.-pojawił się Ben-wyjeżdżamy w piatek rano.będziecie musiały wstać o czwartej!

-spoko-powiedziałam-normalka

-jakoś to będzie...-Cornelia też nie wydawała się zaskoczona.

-no to załatwione-Ben pierwszy raz się dziś usmiechmął.